———————————–
ای وطن
ای مام, من
ویران شده پر گشته دود.
دشتهای بی گیاه
توبره گردیده خاک ؛
کاریزهایت تشنه لب
رودها خشکیده تن.
مژده
باریدست باران
سیل وار.
از چشمان, مادر های ما
گلگون رخآن
آلاله دل.
گل دمیده سر به سر
زا ن آب, شور
بر سینه ها
بر سنگ و بر تل واره ها
گلها شکفتند در نمک .
چهار فصل سال و ماه
لاله زاری گشته جانا پیکرت
زین سپس
با خون, گل
ما کشتکاری می کنیم.
ه.س
۱۰ / اکتبر/۲۰۲۲
تورنتو