می برد ؛
گهواره را تا نقطه های بس سیاه ؛
کهکشانی چرخشی .
کودکانی گردکانی باز هم؛
در بازی و
میدانداریند.
ای سپهر ,پر تما شا؛
ناخن, انگشتها؛
همرهی با اسب, چوبین تازیان ؛
تا کجا؛تا کی ؟
روزهای پر شتاب ؛
زیستن.
یک لا؛ رسن ؛
باریک و نازک؛
آفتاب, زرد بر بامی گلین؛
سایه ها ؛
هر دم فرو رفتن
به گودالی پس از گودالهای دیگری.
ه.س ۲۹ مارچ ۲۰۲۳
نوشته های هوشنگ سارنج