هوشنگ, سارنج
راهی هوایی از فراز, کشتزارها و بیشه ها و چالابهای بسیار تورنتو را به شیکاگو می رساند. زمینهایی همه سر سبز و بارور برای زندگی دادن به آدمیان, کارورز. شیکاگو بزرگترین شهر شمال , خا وری “ایلی نویز ” با گستره ی بیش از ۵۹۰ کیلو متر, چهار بر ؛ سومین شهر بزرگ , آمریکاست. پیشینیان آمده به این سر زمین ؛ زمینهای مردابی را خشک انداختند و زیستگاهی ارزنده از گندابهای کرانه ی جنوب خاوری دریاچه ی میشیگان ؛ شکآر کردند.
شیکاگو زیبا ترین کرانه های آبی جهان را نیز دارد و چه اندیشه بر انگیز است که آنهمه زمینهای گرانبها را نمایندگان مردمی پیشین؛ بوستان و دریا کنار و چمنزارهای مردمی ساخته اند. (پارک, ملی )
آن شهر کار و بازرگانی و بیمه ؛ در زمینه ی موسیقی و فرهنگ, کهن و روز ؛ سر آمد, گیتی است. چه جوانان, آلمانی و ایرلندی نخستین کوچندگانسرزمین سازی بودند که با کندن , آبگذری برای کشتی رانی بازرگانی پای دیگر خانوادهای بجان آمده ی اروپایی را بدانجا گشودند. سد سال پس از آن روز های پر سختی و بردباری که شیکاگو زاده شده بود هزاران اروپایی برای راه اندازی فناوری پولاد و کشتی سازی و …بدانجا روی آوردند و در سال, پایان, ۱۸۰۰ شیکاگو در بازرگانی و فناوری و هنر؛ غولی ؛ بر آمده بود.
دو آتشسوزی بزرگ ؛ یکی ۱۸۷۱ بیشتر شهر چوبین را اوبارید. و آن خود بنیادی بر کآنون, معماری شکومند, کشور وجهان گردید.
رودخانه ی شیکاگو در گسترش, شهر برجستگی ویژه داشته استرا به . تا آنجا که با کاری شگفت برای گریز از آ لندگی آب, دریاچه ؛ آبگذ رش را به سوی سر چشمه های می سی سی پی ؛ در خآور ؛ بر گردانده اند. از دیر باز این رود ؛ دل, تپنده ی شهر بوده است و بیشتر, کارخانه ها و آسمانخراشها ی زیستی و بازرگانی و بیمه های جهانی بر آن آبکرانه ها ؛ پدید آمده اند.
زیبایی شهر بر آمده از معماری ایست که ریشه در هنر معماری پسندیده ی اروپایی دارد و نژاد های کوچیده با خود در پوشه ای از آرزو ها ی سر خورده ؛ آورده اند تا در بستر, آزادیها و نشان دادن شایستگیها؛ بکار بندند. از آن دسته ؛ کار بری تندیسهایی از میتولوژی یونانی – مانده در یادها – که درونمایه ی بسی سر در ها و کنده کاریهای باسمه ای و قا لبی و دوری جستن از هزینه ی سنگتراشی و بهره وری از شتاب, کار ؛ در کاربرد, بتون ؛ دیده می شود. جا بجا ی شهر در پیشخوان, هر سازه ی ارزشمند یا بوستانهای گردشی ؛ در کنار, تندیسهای نوین ؛ تندیسهایی بر آمده از افسانه های اساتیری هم؛ گوشه ی چشمی به فرهنگ, میتولوژیک دارند و در کمتر شهری از آمریکا چنین رد پای فرهنگ, نیاکانی از کوچندگان, ایرلندی – آلمانی -لهستانی -ایتالیایی ؛ دیدار است.
جاذبه های گردشگری و درآمد زایی آنها ؛ در پیشه وری و بازر گانی غیر وابسته نمایان است. هزاران کس؛ از جوانان, دانشجو و دانشآموز درین چرخه ی کار پیشگی و درآمد آفرینی -که از صنعت نفت سود آور ترست – همراه با کارشناسان, کارآزموده ؛دست دارند. همچنین هر جوان, تاریخ ساز ؛ با گذراندن, دانشکده های دانش یا هنر؛ در پی بر آوردن آرزوهای خود و خدمت, به جامعه ؛ چارچوب, یک زندگانی تندرست و شاد را می سازند. این بستر, پویا ؛ بر پایه ی شایستگیها ؛ پایگاه های خواستی هر کس را آماده می سازدو گروهی را به مانداب, گوشه گیری نمی کشا ند.
بیشتر, سازه های بلند ؛ راهها ؛ پلها؛ و آبگذر ها از ۱۹۲۰ بجای است. می توان قواره ی فناوری نود ساله را گمانه زنی کرد. که ابزار, ساخت, امروزین با سفر به مریخ سنجیدنیست.
به میزبانی تینا خاتون به هشتاد سالگی من پا به هتل ویندهام گراند نهادیم. از بد, رویداد؛ هتل ترامپ رو در روی ما بود تا پس از نوشیدن هر آشام, آبی نفرین بر اشقیا فراموشمان نشود. آب در رودی تنگ افتاده بین, دو دیواره ی آهن و سنگ و بتون ؛ بی جنبش می زد. و قایقهای بسیاری را بر دوش می کشید.
به ده و نیم , شب رسیدیم. قایقها چون پرندگان, آبشکار ؛ سیر آمده از خستگی ؛ به پناهگاهها خزیده اند که شب خستگی گرمایی ۴۲ درجه ی روز را در می کند. نور, سرخ, پشت, خود روها ؛ رود, رونده است و آسمانخراشها؛ آسمان, پر ستاره. آب, رودخانه ؛ زره پوشیده از چینهای رویه اش؛ بی آزار و خراشی پیش می رود . باز تاب, خورشید, بامدادی بر پنجره ها روز را مژده می دهد. آفتاب, نیمه بر آمده پیش از روشنان, چهره ی پاره ای از زمین, شهر و نیمی از بلندای سازه های بلند را نیمرنگی خونین زده است. ده دقیقه از بامداد, دوم آگوست ۱۹۱۸ می گذرد .؛ آب رود ؛ زره پوشیده از چینهای رویه اش؛ پیش می رود. از گفتگوی تحریمها ی دوباره ی ایران ؛ دلم می گیرد که ناسازگاری با گرفتارانست و با اینهمه زمین گرد, خود می چرخد و بر مدار, خورشید می تازد و شبان و روزان, ما را می سازدو آدمها؛ خوش یا ناخوش ؛ پیر می شوند تا خوراک, این سیری نا پذیر سامان یابد.
نوزده, آگوست ۲۰۱۸ تورنتو