دارکوبها

—————————————————————————————————————————————————————————————————–
دارکوبها ؛
با سران, سرخ
و دلهای همچو قیر؛
بر دارهای بلند, برگ بازیده ؛
سخت می کوبند؛
نوکهای خنجری .
تا که ؛
بیرون کشند ؛
یادماند , کهنه را .
ای رود, جاری بیداد و داوری
تا کی؛ تا کجا ؟
اینهمه ؛ پتیارگی ؟
کی می رسد ؛
آن آب, پاک و صاف ؟
تا خشکدارهای ماندگار؛
در بیشه زار .
هوشنگ, سارنج
۱۳ آوریل ۲۰۲۱
تورنتو

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *