گل, من

گل, من
———-
لاله ی بستان, محبت
پوزش , من ؛بپذ یر .
دل تو ؛ چون دریاست.
چشم, تو چون خورشید.
خردت ؛ بیش ز من.
روز ها هر چه که بودند گذشت.
خر ده عقلی که مرا بود ؛
فسرد.
آرزو ها همه ام ؛
پا به دروازه رسید.
به سفر خواهم رفت.
شادمانیت بود همسفرم.
ماه, پیشانی تو ؛
روشنگر, ره.
تو به آن شاخه ی رعنا بنگر؛
که ز, پهلوی تو؛
بالید ست.
حیف باشد که؛
شود آزرده.
خنده زن ؛
دست بزن؛
پای بکوب
کاین جهان در گذر است.

ه-س ۲۵ آوریل, ۲۰۲۵ تورنتو