انتشار یاقته در

گویا یگانه راه, مانده
———————————————————
آوای تندر آسای چکمه ها
از هر نوای هزاری
رسا تر است.
آنان که در میانه ی موژ های سرخ, مرگ
گورخانه دار شدند.
هر ساله یورش, ملخ های اره پا
با داس, مرگزایی چنگالهای تیز
خوشه زارها را
می ربودند؛
اکنون بمبهای خوشه ای .
گویا درین همه زنجیر های غم ؛
باید گریست.
ه-س
چهارم مارچ ۲۰۲۲
تورنتو