” سایه ی بیرنگ, مرگهای جهانی. “

چه بی ترسی می کشند
ارواح, سیاهی به دام را
آن پوسته های رنگین ؛
که در قفسهای نازک, تن ضجه می زنند.
در لعابی به نژاد .
بلندیها را بنگرید؛
نشیم, کرکسان, مرده خوار ؛
با بالهای پروازی در اوج, آسمان ؛
به جویهای پر لجن؛
اندیشه های برتری؛
بنگرید؛ بنگرید.
در هر کجای پهندشت, آدمی.
پر؛ لاشه های بی خون, گرم؛
چسبیده بر اسکلتهای سرد.
در چنگ ؛ شاخه های سپید, گل؛
گویا که ؛ پادشاهی ابلیس بر سر است.
و
چه راحت سپید را .
پنجم جون, ۲۰۲۰ تورنتو

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *